Ένα σχολείο στο Λονδίνο χρησιμοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη (AI) για να διδάξει σε μια τάξη. Το σχολείο στο Λονδίνο που εισήγαγε την «τάξη χωρίς δάσκαλο» με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης είναι το David Game College “The Sabrewing Programme”. Άραγε, η τεχνητή νοημοσύνη (AI) ως μελλοντικός εκπαιδευτικός θα βοηθήσει πραγματικά τους μαθητές να μάθουν και να συμμετέχουν στο μάθημα; Παράλληλα θα ελαφρύνει το φορτίο των εκπαιδευτικών που παλεύουν με τις απαιτήσεις του επαγγέλματός τους;
Τον Σεπτέμβριο του 2024, το David Game College ανακοίνωσε ότι μια πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης θα διδάξει σε μια ομάδα μαθητών GCSE. Η «τάξη χωρίς δάσκαλο» (η οποία εξακολουθεί να έχει τρεις επιβλέποντες εκπαιδευτικούς με τον εναλλακτικό τίτλο «προπονητές μάθησης») προκάλεσε τόσο οργή όσο και ενθουσιασμό.
Αν ψάξει κανείς στο διαδίκτυο, θα βρει αμέτρητες «λύσεις AI για την εκπαίδευση επόμενης γενιάς». Όμως, για να έχει πραγματικό αντίκτυπο η τεχνητή νοημοσύνη στην εκπαίδευση, πρέπει να κάνει δύο βασικά πράγματα:
- να βελτιώσει τη ουσιαστικά την μάθηση των παιδιών και
- να είναι εφαρμόσιμη στα σχολεία με την παρούσα δομή τους.
ζούμε στην εποχή του χαλκού όσον αφορά την Πληροφορική
Καθηγητές τεχνητής νοημοσύνης (AI Tutors)
Ο όρος «καθηγητής AI» μπορεί να φέρνει στο μυαλό εικόνες από ομιλούντες υπολογιστές της επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο, δεν μιλάμε για τον HAL 9000 από το 2001: A Space Odyssey. Oι καθηγητές AI είναι απλώς προσαρμοστικά μαθησιακά συστήματα που προσφέρουν στα παιδιά εξατομικευμένη βοήθεια μέσω άμεσων συνομιλιών, τεστ εξάσκησης, εκπαιδευτικών πλάνων, αναγνωστικού υλικού και άλλων υποστηρικτικών διαδικασιών.
Σκεφτείτε την τεχνητή νοημοσύνη (AI) ως μελλοντικός εκπαιδευτικός σαν μια μηχανική εκδοχή της βοήθειας που θα έδινε ένας ανθρώπινος καθηγητής, αν και σε επιφανειακό επίπεδο. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να απαντά σε ερωτήσεις των μαθητών και να προσφέρει καθοδηγητικές ερωτήσεις, τεστ μνήμης και άλλες δομημένες δραστηριότητες. Ωστόσο, δεν μπορεί να παρέχει συναισθηματική υποστήριξη όταν το παιδί δυσκολεύεται με μια έννοια, ούτε να προσφέρει αναλυτική και εποικοδομητική ανατροφοδότηση γιατί το παιδί δεν κατανοεί κάτι. Μόνο ένας καλός δάσκαλος μπορεί να το κάνει αυτό.
Διακρίνω τεράστιες δυνατότητες σε τέτοια συστήματα, όπως για παράδειγμα σε μαθητές που δυσκολεύονται στις παραδοσιακές τάξεις & τρόπους διδασκαλίας π.χ. αν αποσπώνται εύκολα από άλλους μαθητές. Ας πούμε ότι ένα παιδί στην Πέμπτη Δημοτικού έχει φτάσει σε επίπεδο Μαθηματικών της Έκτης Δημοτικού, αλλά είναι ακόμα σε επίπεδο Τέταρτης Δημοτικού στην Ελληνική γλώσσα. Τώρα φανταστείτε ότι έχεις πάνω από 20 μαθητές, ο καθένας σε διαφορετικό επίπεδο σε κάθε μάθημα». Η μηχανή θα μπορούσε να προσαρμόζει τα επίπεδα δραστηριοτήτων μάθησης για κάθε παιδί με τρόπο που μόνο του ο δάσκαλος, δεν θα μπορούσε.
Διοικητικές εργασίες ή εκπαίδευση;
Εκτιμώ ότι ζούμε στην εποχή του χαλκού όσον αφορά την Πληροφορική. Πέρα απο τις μηχανές τεχνητής νοημοσύνης, χρειαζόμαστε άρτια εκπαιδευμένους εκπαιδευτικούς, γονείς, παιδιά και ειδικότερα υπουργούς μορφωμένους. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να οραματισθούμε την εξέλιξη σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας μας.
Μέχρι τότε τα αρμόδια υπουργεία της χώρας, πρέπει να διερευνήσουν πώς η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ελευθερώσει χρόνο των εκπαιδευτικών, ώστε να επικεντρωθούν περισσότερο στη διδασκαλία παρά στις διοικητικές εργασίες.
Προτεινόμενες Ενέργειες για τα μοντέλα AI
- να έχουν πρόσβαση στη βάση δεδομένων με το εκπαιδευτικό υλικό (προγραμμάτων σπουδών και εκπαιδευτικών πλάνων) για να προτείνουν βελτιώσεις
- να διευκολύνουν τους εκπαιδευτικούς στη διόρθωση εργασιών και στον σχεδιασμό μαθημάτων
- να έχουν πρόσβαση στα προφίλ των μαθητών (ηλικία, βαθμοί, χαρακτηριστικά, κ.α.)
- να δημιουργηθούν βασικά μετρικά στοιχεία με δημογραφικό προσδιορισμό (KPIs) και να έχουν προσβαση σε αυτά
Συμπέρασμα
Τα συστήματα AI έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν την εξατομικευμένη μάθηση και να ελαφρύνουν το φορτίο των εκπαιδευτικών, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμα να αντικαταστήσουν τη βασική ανθρώπινη διάδραση και την υποστήριξη που προσφέρει ένας καλός δάσκαλος.
Η κοινωνία μας όμως δεν είναι ακόμη έτοιμη να υιοθετήσει προς όφελος της, τα μοντέλα ΑΙ.
Ειδικότερα στην Ελλάδα, οι Δημοκρατικές δομές ελέγχονται και προσαρμόζονται βάσει μικροκομματικών συμφερόντων ή και εξ’ όθεν γεωπολιτικών παραγόντων. Επιπρόσθετα η νοοτροπία νεποτισμού που χαρακτηρίζει την Ελληνική πραγματικότητα, προδιαγράφουν ότι “φως στο τούνελ” θα αργήσουμε να και πάλι να δούμε.
